Utrzymanie równowagi w relacji las- zwierzyna nie należy do łatwych zadań. Ssaki kopytne: jelenie, sarny i dziki , których populacja stale rośnie wyrządzają duże szkody w upraw leśnych i młodnikach. Wierzchołki pędów młodziutkich jodeł, sosen, buków i dębów zawierające wodę i sole mineralne,  to prawdziwy przysmak saren i jeleni, szczególnie zimą , gdy dostęp do różnorodnego pożywienia jest mocno ograniczony . Zdarza się, że szkody wyrządzają także dziki, wyrywając świeżo posadzone w uprawach  sadzonki dębów pachnące żołędziami. 

 Jednym z najbardziej popularnych sposobów ochrony lasu przed szkodami od zwierzyny obok grodzenia siatką  jest zabezpieczanie  młodych drzewek repelentami.  Biała substancja, którą pracownicy zakładów usług leśnych malują  wierzchołki pędów  głównych  sadzonek  zniechęca zwierzęta  zapachem i smakiem. Zgryziony odcinek wierzchołkowy i uszkodzony główny pączek przyczynia się do istotnej deformacji drzewka oraz wymusza w efekcie wykształcenie wykrzywionego pędu głównego, odrastającego z zachowanych pączków bocznych. Bez zabezpieczenia upraw leśnych straty w odnowieniach są bardzo wysokie.  

W młodnikach nanosi się preparat na międzyokółki, z których opadły już igły i które są pokryte młodą, jeszcze niezdrewniałą korą. Do zabezpieczenia repelentem wybiera się w praktyce pędy najładniejszych drzewek, które znajdują się  na wysokości jeleniego pyska. Zdzieranie młodej kory z drzewek czyli spałowanie powoduje groźne dla nich rany, przez które do wnętrza drzewa mogą przedostać się bakterie i grzyby. Tak uszkodzone drzewka mają zakłócony wzrost, są osłabione, a czasem  całkowicie zamierają. Dlatego ich racjonalna ochrona za pomocą repelentów ma duże znaczenie dla jakości i trwałości lasu.

Istotny jest wybór zabezpieczanych drzewek , leśnicy wybierają najładniejsze egzemplarze, które nie zostaną w przyszłości usunięte w trakcie prac pielęgnacyjnych. Dzięki temu zawsze zostaje zachowana część drzewek przeznaczona dla zwierząt.  Ważną sprawą jest  również właściwe i terminowe nanoszenie repelentów na drzewka.  Należy je nanosić na w miarę suchą powierzchnię pędów (istotnie wpływa to na  skuteczność zabiegu), po zakończonej wegetacji, ale tak, aby zdążyć przed mrozami.  Wśród gatunków iglastych najbardziej na zgryzanie narażone są jodły, sosny i świerki, a wśród liściastych: dęby, jawory, buki, lipy wiązy i graby.  Wszystkie repelenty stosowane do ochrony upraw leśnych i młodników posiadają zezwolenie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.