Wydawca treści
Grzyby
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.
Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?
Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy znaleziony grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.
Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.
W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.
Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?
Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu: na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.
Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.
Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?
To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.
Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.
Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?
Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.
Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
REZERWATY PRZYRODY
REZERWATY PRZYRODY
Na terenie Nadleśnictwa Ustroń powołano 5 chronionych prawem rezerwatów przyrody usytuowanych w Cieszynie, Cisownicy, Wiślicy oraz w Ustroniu. Ich łączna powierzchnia wynosi 148,66 ha.
1) Rezerwat „Kopce"
Rezerwat częściowy o powierzchni 14,74 ha. Chroni cenne fragmenty lasu mieszanego z lipą i wieloma rzadkimi roślinami runa. Na terenie rezerwatu występują żyły skały wulkanicznej, tzw. cieszynit.
2) Rezerwat „Skarpa Wiślicka"
Rezerwat częściowy o powierzchni 27,38 ha. Przedmiotem ochrony są zespoły lasów wyżynnych, oraz liczne stanowisko cieszynianki wiosennej. Istotą rezerwatu „Skarpa Wiślicka" jest dobrze zachowany, rzadki w tej okolicy fragment lasu, który nie został przeznaczony pod uprawy rolne, dzięki ukształtowaniu terenu.
Wyróżniono tu dobrze wykształcony podgórski łęg jesionowy (Larici remotae-Fraxinetum). Drzewostan tworzą wiązy oraz jesiony z domieszką: graba, dębu, jawora i czereśni. Stwierdzono również żyzną buczynę czosnkową (Dentario glandulosae-Fagetum allietosum) z d-stanem bukowym. W rezerwacie występuje fragment sztucznej świerczyny. Najważniejsze osobliwości: wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum); śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis), cieszynianka wiosenna (Hacquetia epipactis), storczyk blady (Orchis pallens), bluszcz (Hedera helix) i barwinek (Vinca minor).
3) Rezerwat „Zadni Gaj"
Rezerwat częściowy o powierzchni 5,73 ha. Przedmiotem ochrony jest stanowisko cisa pospolitego. Najważniejsze osobliwości: cis pospolity (Taxus baccata) i wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum).
4) Rezerwat „Lasek Miejski nad Olzą"
Rezerwat ścisły o powierzchni 3,23 ha. Teren ten został uznany za rezerwat w celu ochrony naturalnego lasu liściastego o charakterze grądu i łęgu ze stanowiskiem cieszynianki. Lasek nad Olzą stanowi w całości las pochodzenia naturalnego. Jest to zespół grądu subkontynantalnego (Tilio-Carpinetum) z drzewostanem grabowo-dębowo-lipowym z domieszką jawora, modrzewia, klona i jesiona w wieku ok. 180 lat, z licznymi okazami pomnikowymi. W runie występują rozległe stanowiska cieszynianki wiosennej (Hacquetia epipactis).
5) Rezerwat „Czantoria"
Rezerwat częściowy o powierzchni 97,80 ha. Przedmiotem ochrony są dolnoreglowe siedliska o charakterze naturalnym, oraz stare, naturalne drzewostany z miejscowym ekotypem świerka. D-stany na tym obszarze liczą od kilkunastu do 140 lat. Dominującym gatunkiem jest buk a następnie świerk, jodła, jawor, jesion. Wyróżniono tu żyzną buczynę (Dentario glandulosae-Fagetum), kwaśną buczynę (Luzulo nemorosae-Fagetum), jaworzynę karpacką (Sorbo-Aceretum). Szczególną wartość mają zbiorowiska z d-stanem jesionowo-jaworowym znane ze Słowacji i Moraw jako Mercuriali-Fraxinetum.