Asset Publisher Asset Publisher

Biwakowanie

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie, czy mogę zebrać leżący w lesie chrust, czy mogę rozbić w lesie namiot - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę rozpalić ognisko w lesie?

Zgodnie z artykułem 30 Ustawy o lasach na terenach leśnych, śródleśnych oraz w odległości do 100 metrów od granicy lasu nie wolno rozniecać ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego. Stałe miejsca, gdzie wolno rozpalać ogniska wyznacza nadleśniczy poprzez „techniczne zagospodarowanie lasu w celach turystyczno-wypoczynkowych": np. przy miejscach biwakowania, obiektach turystycznych i edukacyjnych, stanicach turystycznych i harcerskich. Stałe miejsca są naniesione na mapy, którymi posługują się osoby monitorujące zagrożenie pożarowe lasu.

Nadleśniczy może wydać także czasowe, pisemne  pozwolenie na rozpalenie ogniska. Określa wtedy dokładne miejsce rozpalenia ogniska, sposób jego zabezpieczenia i osobę odpowiedzialną. Nie można zatem samowolnie rozpalać ogniska w lesie i jego pobliżu, np. nad jeziorem czy rzeką.

Jak znaleźć miejsce na ognisko?

Aby znaleźć miejsce na ognisko, najlepiej skorzystać z bazy turystycznej przygotowanej przez każde nadleśnictwo. Informacje o bazie i miejscach wyznaczonych na rozpalanie ognisk można zdobyć korzystając ze strony internetowej nadleśnictwa lub po prostu kontaktując się telefonicznie lub osobiście z pracownikami nadleśnictwa.

To najlepszy sposób na bezpieczne i zgodne z prawem zorganizowanie ogniska. Naturalnie można korzystać także z oferty ośrodków wypoczynkowych i kwater agroturystycznych, które mają już wyznaczone stałe miejsca palenia ognisk na terenach leśnych.

Jak zabezpieczyć ognisko?

Sposób zabezpieczenia ogniska określa nadleśniczy, wydając pisemną zgodę na jego rozpalenie. Najczęściej polega to na usunięciu ściółki leśnej i na odsłonięciu pasa gleby mineralnej wokół ogniska. Można dodatkowo obłożyć ognisko kamieniami, co zapobiega rozsunięciu się palonego materiału. Nie można go rozpalać bliżej niż 6 metrów od stojących drzew, a wysokość płomienia nie może przekraczać 2 metrów. Przy ognisku należy mieć sprzęt do natychmiastowego ugaszenia ognia oraz sprawny środek łączności. Po wypaleniu się ogniska należy je dokładnie zalać wodą i zasypać piaskiem oraz sprawdzić czy nie ma nadal tlących się głowni.

Czy mogę zebrać na ognisko leżący w lesie chrust?

Każde drewno pochodzące z lasu podlega ewidencji i zasadom sprzedaży ustalonym w nadleśnictwie zarządzeniem nadleśniczego. Nie można samodzielnie zbierać chrustu czy gałęzi na ognisko. Jest to wykroczenie. Nie warto narażać się na kłopoty. Należy zwrócić się do właściwego terytorialnie leśniczego, który ustali zasady zaopatrzenia się w drewno niezbędne do przygotowania ogniska.

Czy mogę rozbić w lesie namiot?

Biwakowanie w lesie jest możliwe w miejscach wyznaczonych, a poza nimi jest prawnie zabronione. Rozbicie namiotu bez zezwolenia naraża nas na wiele niebezpieczeństw oraz na karę przewidzianą w kodeksie wykroczeń. Aby rozbić namiot w lesie należy skorzystać z bazy turystycznej, a informacje na jej temat znajdziecie w każdym nadleśnictwie. Warto także zaplanować sobie biwak wcześniej korzystając z portalu stworzonego dla turystów przez leśników: www.czaswlas.pl. Oprócz informacji na temat ognisk znajdziecie tam wszystko, czego potrzebuje w praktyce leśny turysta. Klikajcie po wiedzę!


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

REZERWATY PRZYRODY

REZERWATY PRZYRODY

Na terenie Nadleśnictwa Ustroń powołano 5 chronionych prawem rezerwatów przyrody usytuowanych w Cieszynie, Cisownicy, Wiślicy oraz w Ustroniu. Ich łączna powierzchnia wynosi 148,66 ha.

1) Rezerwat „Kopce"

       Rezerwat częściowy o powierzchni 14,74 ha. Chroni cenne fragmenty lasu mieszanego z lipą i wieloma rzadkimi roślinami runa. Na terenie rezerwatu występują żyły skały wulkanicznej, tzw. cieszynit.

 

2) Rezerwat „Skarpa Wiślicka" 

       Rezerwat częściowy o powierzchni 27,38 ha. Przedmiotem ochrony są zespoły lasów wyżynnych, oraz liczne stanowisko cieszynianki wiosennej. Istotą rezerwatu „Skarpa Wiślicka" jest dobrze zachowany, rzadki w tej okolicy fragment lasu, który nie został przeznaczony pod uprawy rolne, dzięki ukształtowaniu terenu.

       Wyróżniono tu dobrze wykształcony podgórski łęg jesionowy (Larici remotae-Fraxinetum). Drzewostan tworzą wiązy oraz jesiony z domieszką: graba, dębu, jawora i czereśni. Stwierdzono również żyzną buczynę czosnkową (Dentario glandulosae-Fagetum allietosum) z d-stanem bukowym. W rezerwacie występuje fragment sztucznej świerczyny. Najważniejsze osobliwości: wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum); śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis), cieszynianka wiosenna (Hacquetia epipactis), storczyk blady (Orchis pallens), bluszcz (Hedera helix) i barwinek (Vinca minor).

 

3) Rezerwat „Zadni Gaj"

       Rezerwat częściowy o powierzchni 5,73 ha. Przedmiotem ochrony jest stanowisko cisa pospolitego. Najważniejsze osobliwości: cis pospolity (Taxus baccata) i wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum).

 

4) Rezerwat „Lasek Miejski nad Olzą"

       Rezerwat ścisły o powierzchni 3,23 ha. Teren ten został uznany za rezerwat w celu ochrony naturalnego lasu liściastego o charakterze grądu i łęgu ze stanowiskiem cieszynianki. Lasek nad Olzą stanowi w całości las pochodzenia naturalnego. Jest to zespół grądu subkontynantalnego (Tilio-Carpinetum) z drzewostanem grabowo-dębowo-lipowym z domieszką jawora, modrzewia, klona i jesiona w wieku ok. 180 lat, z licznymi okazami pomnikowymi. W runie występują rozległe stanowiska cieszynianki wiosennej (Hacquetia epipactis).

 

5) Rezerwat „Czantoria"   

       Rezerwat częściowy o powierzchni 97,80 ha. Przedmiotem ochrony są dolnoreglowe siedliska o charakterze naturalnym, oraz stare, naturalne drzewostany z miejscowym ekotypem świerka. D-stany na tym obszarze liczą od kilkunastu do 140 lat. Dominującym gatunkiem jest buk a następnie świerk, jodła, jawor, jesion. Wyróżniono tu żyzną buczynę (Dentario glandulosae-Fagetum), kwaśną buczynę (Luzulo nemorosae-Fagetum), jaworzynę karpacką (Sorbo-Aceretum). Szczególną wartość mają zbiorowiska z d-stanem jesionowo-jaworowym znane ze Słowacji i Moraw jako Mercuriali-Fraxinetum.