Łąka kwietna to naturalny dom i stołówka dla wielu gatunków zwierząt. Ten piękny element krajobrazu to złożony ekosystem o ogromnej wartości dla środowiska i człowieka. Malejąca bioróżnorodność to problem w skali całego świata, niesie poważne i długofalowe konsekwencje dla człowieka. Spadek różnorodności i liczebności zwierząt (głównie owadów) zapylających to problem, który biolodzy i ekolodzy zauważają i badają od ponad 20 lat . Zapylacze (m.in. pszczoły, trzmiele, muchówki, chrząszcze i motyle) to grupa zwierząt umożliwiająca niezakłóconą reprodukcję większości gatunków roślin tworzących ziemskie ekosystemy i będących podstawą naszej diety. Łąki kwietne to najlepsza forma ochrony dla tych organizmów, na jednej łące można spotkać nawet 300 gatunków roślin i zwierząt. Łąka pomaga ocalić zapomniane gatunki, które gdzie indziej nie są mile widziane. W przeciwieństwie do traw, łąki kwietne zapewniają zapylaczom pożywne pyłki i nektar. Łąka daje też przestrzeń do życia i rozmnażania się a zimą schronienie. Łąki kwietne ograniczają również populację kleszczy, które preferują przede wszystkim trawy, krzewy i zarośla. Łąka kwietna tworzy siedlisko licznych roślin wydzielających olejki eteryczne, odstraszające te pajęczaki. Założenie łąki kwietnej daje korzyści w postaci retencjonowania wody. Ograniczenie koszenia przekłada się na utrzymywanie wilgotności podłoża, i zatrzymanie wody w glebie. Rośliny łąkowe mają nawet 25 razy dłuższe korzenie niż trawniki. Dzięki temu ich zapotrzebowanie na wodę jest znacznie mniejsze co ogranicza podlewanie. Łąka wchłania też dwa razy więcej wody niż trawniki a to ochrona przed podtopieniami i ratunek w czasie suszy. Rośliny rosnące na łąkach są nawet 10 razy wyższe niż trawnik przez co lepiej wyłapują pyły tworzące smog, a także obniżają temperaturę powietrza w czasie upałów. Nie do przecenienia jest także produkcja tlenu przez roślinność łąkową oraz nasycanie powietrza parą wodną. Wyniki niektórych badań wskazują, że, w ciągu tylko jednego dnia, zwarta darń zielna pochłania w procesie fotosyntezy około 130 kg dwutlenku węgla w przeliczeniu na powierzchnię 1 ha, a odprowadza w tym czasie do atmosfery około 100 kg tlenu. Jednocześnie, dzięki transpiracji, roślinność z 1 ha łąki w ciągu doby oddaje do atmosfery duże ilości pary wodnej, nawet do około 2 500 litrów wody, co sprzyja oczyszczaniu powietrza z pyłów. Tę zaletę doceniają mieszkańcy aglomeracji miejskich. Łąki kwietne zaczynają stanowić kuszącą alternatywę dla skwerów i zieleńców, tym bardziej, że rośliny łąkowe to tzw. półchwasty, czyli pożądane dla ekosystemu, w większości nie mają specjalnych oczekiwań co do jakości ziemi. Można je siać na dużych powierzchniach, pasach zieleni przy torach tramwajowych lub w donicach na balkonie. Łąkowy eksperyment w Nadleśnictwie Ustroń nie ogranicza się jedynie do terenów otaczających budynki biurowe. Na leśnej Szkółce Woleństwo w Górkach Wielkich, na obszarach wyłączonych czasowo z produkcji szkółkarskiej również założono łąki kwietne. Ten sposób wykorzystania terenu obok wspierania tak pożądanej bioróżnorodności ma jeszcze jedną zaletę. Ziemię utrzymaną w dobrej kulturze rolnej łatwo i stosunkowo tanio można ponownie przywrócić do produkcji sadzonek.